«Η Δικτατορία των Απορριμμάτων : Η κοινωνία της μόλυνσης δεν καθαρίζεται, ανατρέπεται».

Εισαγωγή στην Κοινωνική Διάσταση των Αστικών Απορριμμάτων :

Σημείωμα : οι ομοιότητες στη συμπεριφορά της μόδας και στις τάσεις των απορριμμάτων, η δύσκολη γλώσσα της εντροπίας. Η εξάρτηση όσο ξοδεύεται, τόσο αυξάνεται.

Η κατάρα των απορριμμάτων ανακλάται στην ανασφάλειά τους να περιστρέφονται γύρω από τον εαυτό τους. Η ομοιότητα των χαρακτηριστικών τους με τη συμπεριφορά της τάσης, ως έννοια, τα αναγκάζει εξ ορισμού σε ένα φαύλο κύκλο αυτοαπόρριψης. Η εγγενής, φύσει αυτοαναίρεσή τους τα υποχρεώνει, μέσω του καταναλωτισμού, σε διαρκή επεξεργασία εύπεπτου και αναλώσιμου υλικού προς διάθεση και αναζήτηση δεκτικών target groups -κατά προτίμηση ευάλωτων με εύπλαστη ταυτότητα κοινωνικών υποομάδων, π.χ. έφηβοι- για να το μαρκετάρει ανώδυνα και αθόρυβα, προς επιβολή καταστρατηγημένων μεθόδων εξαρτήσεως, επιζητώντας την αυτοεπιβεβαίωσή της, την τιμωρία του εγωκεντρισμού. Στο σημείο αυτό, αναλαμβάνει δράση το κοινωνικό εργοστάσιο με τη μέθοδο της μαζικής παραγωγής κατά φάση. Αποστολή του κοινωνικού εργοστασίου είναι να παράξει ομοιόμορφες μάζες τυποποιημένου δείγματος ανθρώπινου προϊόντος, σύμφωνα με τις ανάγκες συντήρησης και παράτασης της παρούσης μεταβατικότητος. Αφενός, η έννοια της εξάρτησης χρησιμοποιεί το trend, την τάση, ως εναλλακτική μορφή ύπνωσης και αποπροσανατολισμού έναντι των υπολοίπων ναρκωτικών ουσιών, αφού και στις δύο περιπτώσεις, προκύπτει ο ίδιος αριθμός στοχοποιημένων υποδοχέων και αφετέρου, η έννοια της μεταβατικότητας συσσωρεύει εντός της την ασυνέχεια, το τέλος εποχής, την προσδοκία διάρκειας, το χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο αναμένεται να συμβεί κάτι. Το περιβάλλον του μετασχηματισμού, η αστάθεια κατ' επέκταση της μεταβατικότητας, προσφέρονται και προεπιλέγονται, ως το καταλληλότερο πεδίο παραγωγής του κοινωνικού εργοστασίου, το οποίο χρησιμοποιώντας φτηνές πρώτες ύλες μιμητικότητας, καταναλωτισμού, σε συνδυασμό με επιλεκτικά στοιχεία παρελθόντων κοινωνικών επαναστάσεων, προσπαθεί να ρίξει το κόστος παραγωγής μαζοποιημένων μοντέλων μηχανικά καταναλωτών, κατανέμοντας την επιρροή στα διάφορα κέντρα κόστους συνολικά στα target groups. Κατ' αυτό τον τρόπο, προκαλεί μετακύληση επιπτώσεων στις περιφερειακές υποομάδες για να επιτύχει ομοιογενές αποτέλεσμα, το άριστα επιθυμητό στη διανομή των προς έκθεση τυποποιημένων προϊόντων στο παγκοσμιοποιημένο και αγοραίο mind control, που πασχίζει να επικρατήσει στα think tanks, τα οποία και προστατεύουν από την ισοπέδωση των βιομηχανιών ελεγχόμενων εγκεφάλων. Η παραγωγή κατά φάση στην καταναλωτική κουλτούρα δημιουργεί τα προϊόντα της ίδια μέχρι κάποιο συγκεκριμένο στάδιο και από ένα σημείο και μετά, τα διαφοροποιεί σε δύο παρτίδες σύγχρονων καταναλωτών : την πρώτη παρτίδα παραγωγής αποτελούν οι νεολαίοι καταναλωτές, που χαρακτηρίζονται από την έλλειψη του ενζύμου, που δεσμεύει τον προβληματισμό, οι οποίοι έχουν ως σήμα κατατεθέν την τάση, όπου σχεδιάστηκε να μαρκετάρει το κακότεχνα στιλιζαρισμένο industrial σε συνδυασμό με το σύγχρονο μινιμαλιστικό δόγμα. Αυτό σημαίνει την έμφαση στην ελκυστικότητα των προϊόντων, που επικεντρώνεται σε μεμονωμένα σημεία του την κάθε φορά. Τη δεύτερη παρτίδα παραγωγής αποτελούν οι καταναλωτές της γενιάς 1950- 1960, που υπέκυψαν στην τάση και ενσωματώθηκαν στην αγοραία διανομή, διατηρώντας παρ' αυτά την αρχική τους ταυτότητα. Η παρούσα μεταβατικότητα, δηλαδή η ασυνέχεια της απελθούσης εποχής, προετοιμαζόταν δεκαετίες νωρίτερα, ώστε να υποδεχθεί το αλλοτριωμένο κύμα καταναλωτισμού, το οποίο ήρθε για να μείνει. Διότι, η παρούσα χρονική φάση της Ιστορίας αντίκειται στις προκατόχους της, ως πολιτισμικά στείρα εποχή, έχοντας το συγκριτικό πλεονέκτημα, όχι στο βαθμό της ισοπέδωσης, αλλά στο βαθμό της ανακύκλωσης, διότι, δεν προσφέρει τίποτα διαφορετικό, πλέκει φιλοσοφίες και λογικές, παρουσιάζοντάς τες ως καινούριες με πρώτο συνθετικό το «νεο»-, χαρακτηριζόμενη από τη φοβία της να μην ξεπεραστεί από τον ίδιο της τον εαυτό (σύμπτωση με τη φοβία της μόδας- ταύτιση). Τα νεωτεριστικά δόγματα δοκιμάζουν την επιρροή τους στην πολιτική, στη μουσική, στη θρησκεία, στη γλώσσα, στην κατανάλωση εν προκειμένω, καθιερώνουν ή μεταμορφώνουν θεσμούς, προκαλώντας την αστάθειά τους, αφού με την τεχνική της μόδας, την ελαφρύτερη επικοινωνιακά ονομασία της εξάρτησης, εισρέουν στα ανωτέρω και προκαλούν σύγχυση στα ευπαθή πλήθη, που επιθυμούν να τα προσεγγίσουν (τα πλήθη πάντα επηρεάζονται πιο εύκολα από ό,τι οι μεμονωμένοι στόχοι), νοθεύοντάς τα με άχρηστες πληροφορίες (τα απορρίμματα αποτελούν πληροφορίες), χαρακτηριστικό των οποίων αποτελεί η γρήγορη εναλλαγή τους, που εμποδίζει την ανατροφή σταθερών και αργά αναπτυσσόμενων συνειδήσεων. Η σύγχυση, που προσφέρεται και συντηρείται, αντικαθιστά τις ταυτότητες, τις προσωπικότητες, τις συνειδήσεις και τις αντιστάσεις, δημιουργώντας εκ νέου αντιπροσωπευτικά δείγματα κοινωνικών υποδοχέων πλαστού- εικονικού πολιτισμού, επιφέροντας την αλλοτρίωση, την αποσταθεροποίηση, τη σήψη, την ενσωμάτωση- απορρόφηση- ομοιογενοποίηση. Η ισορρόπησή της στην κοινωνία επιτυγχάνεται με την επιστράτευση της έννοιας της εξάρτησης, που καλείται να επιμεληθεί χρέη νάρθηκα. Τα σπασμένα δεκανίκια, που -ύποπτα- δωρεάν προσφέρονται στους επιλαχόντες υποδοχείς της καταναλωτικής μόδας, καλύπτουν το κενό των think tanks, που κάθε έθνος διαθέτει και θα συνέδραμαν στην ανάρρωση των αλλοτριωμένων συνειδήσεων. Την εν λόγω δε αποκλίνουσα συμπεριφορά, που οδηγεί στην ανομοιογένεια την αντικαθιστά, η αστυνομία της κατανάλωσης, που συντηρεί την ανακύκλωση της ανάλωσης, τα φαινόμενα- κατάλοιπα, που παράγει η τάση, η μόδα. Και επειδή οι συστάσεις είναι απαραίτητες, κατανάλωση, η άλλη όψη της εξάρτησης. Η επανάσταση αρχίζει από τους κάδους.